Marathonteam Arktika vertrok met 2 ploegleiders, 2 verzorgers, 3 arktika mannen, 4 arktika vrouwen, en 3 geadopteerde bonusrijders naar de Weissensee. Onze ploegleider Sanne had een joekel van een bus geregeld, waar de meeste fietsen/bagage en persoonsvervoer mee was opgelost. Ploegleider Stein zou samen met 2 personen en 20 kilo uien per auto naar Oostenrijk afreizen. Daarnaast kwam er nog 1 met de trein en 4 op eigen gelegenheid met camper/auto.
Eenmaal daar begon de twijfel over de ijskwaliteit. We hadden het gezellig met elkaar, gingen samen mountainbiken, spelletjes spelen en de ploegleiding bond de ski’s onder. Tijdens de verkennende wandeling dachten we dat de laag slushpuppie op het ijs van 10cm dik wellicht roet in het eten ging gooien. De eerste wedstrijd werd dan ook afgelast, en er was twijfel over de komende wedstrijden. Arktika ging niet bij de pakken neerzitten, en besloot een tijdrit de lokale berg op te fietsen, om toch een wedstrijdprikkel te hebben. Op zaterdag kwam het verlossende woord dat het ONK verreden zou worden op zondag, gevolgd door de Aard Koopmans Memorial op maandag. Er zou dan later duidelijkheid komen over de Alternatieve Elfstedentocht op woensdag.
Het ijs werd uitgeprobeerd, er was een strook sneeuwvrij gemaakt, waar half Nederland zijn geluk op wilde beproeven. Door de sneeuw aan de zijkant werd de rijbaan omhoog gestuwd, waardoor het een soort omgekeerde bobsleebaan met obstakels werd. Het ijs werd al een aantal keer per ongeluk gekust, en flink opgeschuurd door toerend schaatspubliek, die de bittere pil van hun gemiste toertocht wilde wegspoelen door 100 keer dit stukje van 2km te pakken.
Het ijs was in deze finishstraat dus om te huilen, echter waren de nieuwe lusjes die later waren toegevoegd, soort van prima te beschaatsen. De wedstrijden werden verreden in bittere kou, ijswind, maar ook in dooi en een zonnetje. Prachtige beelden en ijsbaarden tot gevolg!
Namens het team wil ik graag onze verzorgers Jolien van den Berg en Bart Lemcke, onze ploegleiders Sanne Teekens en Stein Grendel en extra hulp Kaj, Fred en Herman bedanken voor het bijstaan van ons in de koers. Caroline van den Berg en rijder Martijn de Boer voor de heerlijke kookkunsten. En de ploeggenoten voor alle middagen op de fiets, Donald Duckjes lezend in de zon, of met een goed stuk gebak bij ‘’onze’’ bakker.
Ook dank aan de sponsoren voor het leveren van groente, brood, vlees, de bus en bidons.
Het waren twee topweken!
Tijdrit
Geen wedstrijd op het natuurijs? Dan verzinnen ploegleiders Sanne en Stein wel wat anders! Alle rijders hadden fietsen mee dus we konden de Naggler Alm omhoog fietsen. Niet zomaar omhoog, tijdrit omhoog. Een mooie alternatieve wedstrijdprikkel. Sanne startten ons om de minuut weg, om vervolgens vol gas omhoog te rijden. Ondanks de teleurstelling van de gecancelde wedstrijd, was dit een super toffe ervaring.
ONK dames
Eindelijk was het dan zover om 07.30 vertrok het damespeloton voor het ONK. De eerste wedstrijd op natuurijs dit jaar begon rustig en er werd veel naar elkaar gekeken. Uiteindelijk kwamen vier vrouwen los van het peloton, maar bij het horen van de bel werden de vier koploopsters ingerekend door het peloton. Na nog een aantal spelden prikjes eindigt de wedstrijd in een massaspurt, het rood-wit-blauw is voor Ineke Dedden.
Binnen onze ploeg was het voor Doke, Demi en Myrthe de eerste keer wedstrijd rijden op natuurijs. Doke was vlak voor vertrek nog flink ziek. Helaas was hierdoor de vorm nog niet als gewenst en heeft ze vroegtijdig de wedstrijd verlaten. Demi en Eline voelde zich als is een vis in het water in het peloton. Ze reden beide super goed mee, helaas beide door valpartijen de aansluiting met het peloton verloren. Myrthe moest erg wennen aan het rijden op natuurijs, na twee rondjes verloor ze de aansluiting met het peloton. Met een aantal andere dames is er goed doorgereden en is ze wel geklasseerd.
ONK heren
AKM dames
De dag na het ONK stond het AKM gepland. Een wedstrijd over 60km bij de dames.
Om 9.00 uur stonden de dames klaar voor vertrek. Vanaf het begin werd er meteen hard gekoerst. Het tempo lag voor de dames net te hoog en zij moesten allen in achtervolgende groepjes achter het peloton aan.
Uiteindelijk wisten alle dames zich netjes te klasseren en zijn ze weer een natuurijservaring rijker!
AKM heren
Alternatieve elfstedentocht door Rick
Als afsluitende koers stond op woensdag 1 februari de alternatieve gepland. 200KM koers. Net zoals bij de andere wedstrijden werd er gestart om 7:30. Het was een frisse ochtend. De wedstrijd begon gelijk fel. In het begin van de wedstrijd probeerde Martijn en Rick om beurten een paar keer mee te schuiven met een groepje. Echter leverde dit nog geen kopgroepen op. Nadat de wedstrijd wat in rustiger vaarwater kwam werden de eerste ‘plasmomenten’ al gehouden. Richting de 100KM lukte het Rick steeds beter om mooi voorin mee te rijden. Na zo’n 130KM trok de ploeg van Reggeborgh de boel volledig op een lint door de verzorgingsstraat. Dit was ook het moment waarop Rick het peloton moest laten gaan. Samen met twee andere B rijders lukte het hem wel om de wedstrijd te klasseren na 175 barre kilometers. Voor de ploeg waren het enorm gave dagen in Oostenrijk. Ervaringen om nooit te vergeten.
AEW dames door Doke
Woensdag 25 Januari was het dan eindelijk zo ver! De Alternatieve Elfstedentocht Weissensee, een wedstrijd over 200km, werd verreden. Er werd met gemengde gevoelens naar uit gekeken, dit is natuurlijk de ultieme afstand voor een marathonner, maar tegelijkertijd klinkt het ook oneindig ver voor de strijders die zo een afstand nog nooit hebben geschaatst, toch wel een beetje spannend. Gelukkig hadden de dames al een aantal dagen op het Weissensee ijs getraind en waren er al twee wedstrijden verreden, het ijs gevoel zat er goed in. Kom maar op met die scheuren, bochten rechtsom, bidonnetjes aanpakken bij de verzorgers en dat mega peloton vol met turbo A rijders! 200km Klonk dan misschien enorm ver, maar dat maakte de motivatie om er het beste van te maken er niet minder om! Voor iedereen gold, zo lang mogelijk aanhaken en erbij blijven. En vooral ook niet vergeten om te genieten :), want wie het langste ontspannen kan rijden, die komt het verst (aldus ploegleider Stein).
Om half negen, bij zonsopgang, ging de wedstrijd van start. In het begin van de wedstrijd ging het nog niet zo hard, er waren af en toe versnellingen omdat er groepjes uit het peloton probeerden te ontsnappen, maar vaak schoot het peloton daarna weer in polonaise stand en was er weer tijd om iets te drinken en een reepje weg te knabbelen. De eerste ronde kwam heel team Arktika ongeschonden door, maar in de tweede ronde viel eerst Doke en later Eline. Beide wisten gelukkig snel weer terug te keren in het peloton. Even later in de wedstrijd raakte Myrthe en Demi betrokken bij een grotere val partij. Het peloton ging op dat moment net harder, waardoor het hen niet meer lukte om aan te sluiten. Gelukkig hadden ze wel meteen een groepje dat goed samen werkte, waardoor ze heel lang het gat met het peloton beperkt hebben kunnen houden. Doke wist na een tweede val ook nog terug te keren in het peloton, maar een derde val, hard in de sneeuwrand, was te veel van het goede. Na 2 minuten bijkomen in de sneeuwrand heeft Doke de wedstrijd toch kunnen vervolgen, maar het peloton was al ver uit zicht. Samen met een andere rijdster heeft Doke tussen het peloton en het groepje met Myrthe en Demi nog 3 rondes door kunnen rijden.
Demi en Myrthe hadden ondertussen een eigen wedstrijd in de wedstrijd gecreëerd, namelijk, zolang mogelijk voor het peloton uit blijven rijden. Op het moment dat Doke, die nog herstellende was van de griep en een fixe bijholte ontsteking, op 85km – moe maar toch ook voldaan, de wedstrijd staakte, kwam Myrthe ineens van achteren voorbij geturboot. Het hele groepje van Myrthe en Demi was uit elkaar gevallen, maar Mythe gaf nog niet op. Demi reed daar achter nog en is uiteindelijk in dezelfde ronde als Doke uitgestapt. Myrthe heeft met een laatste eindsprint de 100km nog net weten te halen voordat ze werd ingehaald door het peloton en de wedstrijd moest verlaten.
Eline had ondertussen al vaker dan eens het ijs van dichtbij bekeken, maar wist ondanks meerder valpartijen steeds weer terug te strijden naar het peloton. Op deze manier kon ze tot ongeveer 120km knap bij het peloton blijven. Een valpartij op 120km zorgde ervoor dat Eline achter het peloton geraakte en vanaf dat moment als solo strijder verder moest. Myrthe en Demi hadden zich ondertussen in de verzorgingsstraat gemeld en zorgde voor extra aanmoedigingen. In haar eentje wist Eline er nog 45km bij te harken, waarna ze uiteindelijk na 165km de wedstrijd heeft moeten verlaten. Dit was goed voor een 46e plaats (van de 82)!
Na afloop van het 10 daagse Weissensee avontuur gold voor iedereen wel ongeveer het zelfde, volgend jaar weer! Want dit smaakte naar meer!
Vrienden van het team
Frank en Ria Moorman
Jos de Haas: HEYCOP Engineering, casting, machining and assembling
Marlique de Haas
Fred Drogtrop en Inge de Haas
