Het weekend ervoor beloofde al veel goeds! Dikke pakken sneeuw. De eeuwige herfst die een beetje voortkabbelde maakte eindelijk plek voor een korte maar HARDCORE winter. Het vermoeden dat deze sneeuw een goed ijspakket in de weg zouden zitten, was gelukkig niet terecht. Op woensdag zag ik de beelden al binnenkomen van de eerste natuurijsmeters. Donderdag bond ik op de Driemandspolder (Zoetermeer) mijn schaatsen onder. Het was prachtig ijs, maar ook nog een beetje jong. Dat sprongetje van je hart als je het hoort kraken, of wanneer je met z’n allen stilstaat en de plaat onder je voelt bewegen, of een paar meter naast je geen ijs ziet. Opzich werkte die 1,5 meter maatregel prima om hierbij niet door het ijs te zakken. Alle grappen over wie een te hoog BMI had voor dit ijs werden gemaakt. Desondanks heerlijk geschaatst en eindelijk weer wat schaatsmaatjes ontmoet, je merkt toch dat je het mist deze periode.
Vrijdag werd er een prachtige ijsvloer gevonden op de roeibaan bij Rottermeren, vrijwel zonder scheuren en pikzwart. Zaterdag was het hoogtepunt met een hele dag Nieuwkoopse plassen, Woerden werd aangetikt, QOMmetjes op het grote meer werden gepakt, en boyband foto’s (op veilige afstand) maakten de dag af. Zondag de Reeuwijkse plassen verkend. Nog een rugpirouetje gemaakt omdat ik in volle sprint op een stuk riet stapte, maar ik heb deze korte maar geniale ijsperiode met een zeer voldaan gevoel afgesloten. Afgelopen weekend weer kort-kort op de fiets, Nederland je speelt met ons.
