Thialf, altijd een hele rappe baan. Bij de warming up kan je mooi door het glas naar de A wedstrijd kijken. Daar ging het enorm hard. Dat was zowel heel gaaf om te zien als ook een voorbode voor wat er bij ons te wachten stond.
Na de warming up de schaatsen ondergebonden, was het tijd voor onze wedstrijd. Het eerste deel van de koers hadden we afgesproken ons rustig te houden en alleen in de aanval te schieten als het moest, want in Thialf is het lastig om een kopgroep te laten slagen. Dit vanwege het feit dat het peloton op dat snelle ijs makkelijk snelheid behoudt. Rond half koers kwam er echt een hard tempo op. De mannen gingen om beurten mee om er voor te zorgen dat we altijd een mannetje bij de voorste gelederen hadden. Het was allemaal perfect onder controle. Doch dan sloeg het noodlot toe. Valpartij. Richard uit koers.
Na deze val werd een deel van het ijs afgezet, daar waar het te gevaarlijk was en vele vielen door een grote en nauwelijks zichtbare scheur in het ijs. Het was aan de andere mannen om de strijd voor te zetten. En gestreden werd er. Waar de eerste 20 rondes wellicht nog wat behouden waren ging het nu volledig los. Het peloton brak in tweeën maar een ronde voorsprong werd nooit gepakt. Het werd als het ware een massasprint verdeeld in twee massa’s. Hoewel de kans op de overwinning verkeken was is er nog vol gesprint voor de punten.
Nu gaan we volgende week naar Eindhoven voor nog een marathon cup en daarna is het weer tijd voor de natuurijswedstrijden op de Weissensee! Tot daar.