Dat was mij het weekje wel! Op zaterdag 6 januari mocht ik een doorstroom wedstrijd rijden in Tilburg in de A-divisie. Mijn doel op voorhand was om deze uit te rijden, iets wat mij op kunstijs nog niet gelukt was. Het was een behoorlijk potje afzien. In het begin lukte het mij goed mee te schuiven binnen het peloton. Echter brak het een aantal keer in meerdere stukken en leek het dat het verkeerd ging uitpakken. Ik had de mazzel dat alles weer bij elkaar kwam en dat ik de ‘vinkentouwfase’ overleefde. Doordat kort daarop een kopgroep rond ging kwam er rust in het peloton en wist ik dat uitrijden moest gaan lukken. Fel mee sprinten zat niet meer in de benen, maar mijn doel behaald, daar was ik enorm blij mee!
Wat volgde in de dagen erna wordt ook wel de ‘natuurijskoorts’ genoemd. Ik wist dat ik erbij mocht zijn als er gereden ging worden op de skeelerbaantjes. Dus spullen gereed, schaatstas overal mee naartoe en afwachten. Het bericht kwam dinsdagochtend al dat er in de avond gereden mocht worden in Winterswijk. Helaas was ik de enige van de ploeg die mocht rijden, wat ik enorm zuur vond voor de andere mannen.
Eenmaal in Winterswijk ging de knop weer om. Als eenling van de ploeg proberen een zo kort mogelijke uitslag te rijden. Ik zat er lekker in, ondanks dat ik niet helemaal fris het weekend uitgekomen was. Ik kon aardig mee in het geweld en probeerde richting de pelotonsprint mee te schuiven om kort af te sprinten. Helaas viel er iemand op mijn rechter schoen, zelf bleef ik staan, maar wat bleek, mijn ijzer afgebroken! Een halve ronde later lag ik daardoor zelf op het ijs, zoals te zien op de foto. Met een kapotte ijzer in de hand en een verkeken kans op een mooie uitslag zat de avond erop.
Woensdagochtend kwam het bericht dat er in Noord Laren een tweede natuurijsmarathon gereden kon gaan worden. Ik had in de ochtend al contact gehad met verschillende mensen over mogelijk te lenen ijzers. In mijn hoofd had ik mij al afgemeld voor de wedstrijd, maar gedurende de ochtend kwam alles samen. Via Jan en Ria Zwaan lukte het op tijd leenijzers te regelen, waarvoor enorme dank. Na de materiaalpech van een dag eerder kon ik dus een nieuwe poging wagen.
Het was een kort baantje, wat betekende bochten trappen. Ik had het daar in het begin wat moeilijk mee. Al wennend aan de nieuwe ijzers kwam ik er aardig doorheen. Op tijd opschuiven in het peloton zorgde ervoor dat ik steeds voor de breuken zat. De koers was hard, er werd veel gesprongen voorin. Het lukte mij niet om daarin mee te doen, ik had niet de snelheid in de benen de bochten goed door te versnellen. Gelukkig kon ik wel mee en lukte het om uit te rijden en 38e te finishen. Een mooie opsteker na een dag eerder.
Het waren een aantal hectische dagen, met steun uit alle kanten. Ik wil iedereen daarvoor enorm bedanken!