De zondagkoers in Hoorn (spreek uit als Hoooorunnn)! Eline kon na een weekje geveld te zijn door het bekende virus het lichaam weer testen. Samen met Myrthe en Demi stond Team Arktika aan de start, Doke koos deze week voor herstel en zal ons weer vergezellen bij de volgende.
Het inrijden werd abrupt afgebroken door het fluitje, waardoor de kleren ergens in de bocht uit werden geslingerd en er werd gehaast naar de start. Daar was een passief agressieve scheids aan het mopperen op alle laatkomers. Eenmaal gestart was het peloton een propje met veel losse handjes. Hier had Eline weinig zin in en bij de volgende theepauze werd de aanval vanuit achteruit gekozen. Zo’n 3 rondes werd er solo gekoerst waarna een trainingsgenootje van vroeger zich erbij wilde voegen, maar per ongeluk het hele peloton meetrok. Leuk geprobeerd volgende keer beter.
De wedstrijd ging met horten en stoten. Team Arktika kon elkaar in deze wasmachine af en toe vinden en geen enkele kopgroep kreeg meer dan 50 meter. Eline haar longen waren het er nog niet mee eens, dus werd de luwte van het peloton verkozen boven nog een aanval.
Bij de laatste 10 ronden was het volgens sommige geoorloofd om te vechten met handen en benen voor een plekje voorin. Eline en Myrthe zaten dicht bij elkaar rond ronde 3 voor de streep, waarbij een valpartij de flow verstoorde en beiden een gat moesten laten met de groep ervoor. Eline kon het gat nog dichten, maar had geen adem meer voor een goede eindsprint. Demi en Myrthe eindigden samen een paar plekken erachter. Het was een agressieve wedstrijd met weinig trage rondes, maar al met al waren we tevreden. Myrthe kon haar bochten goed doorversnellen, Demi had geen moeite met het tempo en Eline kon ondanks de brandende longen wel de koers uitrijden. Dat geeft moed voor de volgende!