6 Banen – Vechtse Banen, Utrecht
Zondagavond 27 oktober. Gezien dit weekend er geen B-competitie plaatsvond voor de vrouwen werd er weer eens ouderwets het 6 banen toernooi aangedaan. Talita en ik mochten deze avond het spits afbijten om 19:30. Nu waren wij sinds vorige week gewend om met 80 vrouwen te koersen, het 6 banen was iets minder druk, er stonden zo’n 40 dames aan de start van een lichtelijk geïmproviseerde baan, stukken ijs waren met de wind op reis gegaan en hier en daar scheen de betonvloer door. Meer meters dus, maar wij zijn wel wat gewend.
Geleerd hebbende van mijn vorige start was ik van plan deze keer actief voorin te zitten. Wanneer het ‘’startschot’’ klonk, in vorm van de scheids die zei ‘’We beginnen met een loze ronde……(?)’’, waren we dus niet helemaal zeker of we mochten gaan. Uiteindelijk werd er naar elkaar kijkend toch een poging gedaan om een wedstrijd op gang te brengen. Ik reed rond plek 10 toen we uiteindelijk de lijn passeerden, en wilde voorin blijven zitten. Dit lukte de eerste 5 ronden vrij goed, vooral omdat er vrij weinig gebeurde. De rondetijden liepen op tot 50 seconden (althans zo voelde het, kleine analyse verklapt dat we de niet boven de 40s uit zijn gekomen). Een paar meiden begonnen maar een gesprek over wat zij zowel met hun weekend hadden gedaan en er werd een beetje geouwehoerd over de slechte staat van het ijs. De fut zat nog niet in de wedstrijd, na pas ongeveer 10 ronden begonnen het tempo zich op te voeren.
Hierna kwamen wat felle tempowisselingen, waarbij ikzelf ook kopwerk heb geleverd. Bij de tussensprint twijfelde of ik daar voor moest gaan (ik reed zo’n 6e positie bij het ingaan van die ronde), maar sprint benen waren vandaag niet aanwezig. Wel ben ik er bij gebleven omdat er een vermoeden was dat dit zou resulteren in een kopgroepvorming.
Na twee ronden kwam deze dan ook op gang. Gezien ik net kop had afgegeven zat ik niet op de ideale positie om op deze explosie te reageren. Maar zoals een echte vrouwenkoers betaamd werd door flink getrek in het peloton de kopgroep weer ingehaald.
Hierna bleef het tempo behoorlijk hoog. Talita en ik hebben elkaar in deze fase nog kunnen helpen. Zij kwam van achter en met een ‘’Jo El’’, werd het voor mij duidelijk dat ik plek moest maken. Het grapje ‘’wie is Joelle?’’ werd door Talita niet gewaardeerd en is ze gestopt. Of toch niet. Omdat zij de avond hiervoor iets verkeerds had gegeten was ze nog niet helemaal hersteld.
Omdat ik in het beginstadium met mijn krachten had gesmeten zaten mijn aderen vol met stroopazijn, werd de techniek een soort langlaufen en dacht ik dat er mist op de baan had gevormd (uiteindelijk gewoon een beslagen bril). Deze laatste ronden waren vooral gaten dichtrijden, die ik zelf had gevormd. Gedurende deze laatste fase had zich een overtuigende kopgroep gevormd die 3 ronden voor de meet weer werden bijgehaald. Hier was kort een soort pauze waarin de kansen werden gewogen en er veel naar elkaar werd gekeken, gelukkig kon ik hier wat plekken opschuiven. Toen het losbarstte zat ik in het midden, de uiteindelijke klassieke massasprint resulteerde voor mij in een plek 23. Gelukkig blijven staan en goed geleerd van deze race. Volgende keer wat minder kopwerk doen en letten op wat je eet 🙂