6 november 2021 Thialf, Heerenveen
Aangekomen in het schaatsmekka van Nederland begonnen Talita, Demi en ik aan een rondje inlopen. Famke was helaas ziek, en de ploegleiding was er niet, dus deden wij de voorbespreking al rennend met z’n drieën. De koersen in Heerenveen typeren zich vaak door een snelle en zware koers, dus we hadden hoge verwachtingen. Mijn vorige ervaring in Thialf stond nog vers in het geheugen, destijds nog bij RegioTop kwam ik niet eens toe aan de tweede helft van de wedstrijd, omdat de bochten in Thialf mijn benen deden vollopen. Nu was ik een week ziek geweest, dus ik wist niet zo goed wat ik van mijn lichaam kon verwachten.
Er was nog lichte paniek over de starttijd, 18u en 18:10 werden op verschillende kanalen genoemd. Uiteindelijk werden er bij meerdere teams 18:10 als waarheid aangehouden. We mochten vroeg het ijs op, en het nooit-verstaanbare praatje voor de start begon vroeg, waardoor we 18:05 startten. Ik had nog tijd om mij af te vragen of de meiden die echt op 10 over hadden gemikt nu met een groot vraagteken langs het ijs stonden, maar een paar rondes later ging het los.
Er heerste extreme chaos. Ik heb zelden zoveel meiden voor mij zien vallen, gelukkig lag ik er dit keer niet bij. In het peloton werden alle ledematen ingezet om de ander vast te pakken/te duwen, of wellicht waren het gewoon spasmes.
De tweede helft ben ik meer voorin gaan rijden. Af en toe heb ik bij een paar meiden gezeten die een kopgroep vormden. Ik heb hier echter niet aan meegewerkt, een punch om die kopgroep te vormen, zat er vandaag niet in. Mijn hoop was dus een goede positie bij een massasprint. Wat er dik in zat, omdat wij als plichtgetrouw vrouwenpeloton, elk gat hadden dichtgereden, jammer voor het spektakel. 10 ronden voor het einde werd het echt onrustig, het peloton trok op twee linten, waarbij er continue tussen beide rijen werd geschoven. Ik zat 5 ronden voor het einde lichtelijk achterin, een paar gaatjes werden gevonden, waardoor buitenom wat plekken gepakt konden worden. Uiteindelijk begon ik rond positie 30 aan de 3 rondes durende eindsprint. Hierbij heb ik uiteindelijk nog een aantal plekken kunnen opschuiven, met plek 23 als resultaat.
Terugkijkend was ik best tevreden over de koers, helaas net geen punten gepakt, maar ik heb hier veel van geleerd. Bijvoorbeeld: eerder zorgen maken om een tactische positie. Zo hebben we allemaal iets om aan te werken, hopelijk volgende keer met z’n allen over de eindstreep!
